با عنایت به احکام فقهی و قانونی یکی از موانع ارث بردن ولادت از زنا می باشد و بر اساس ماده ۸۸۴ قانون مدنی «ولد الزنا» از پدر و مادر و اقوام آنها ارث نمی برد . همانگونه که از این ماده مشخص میشود فرزندی که متولد از زنای میان زن و مرد می باشد، نمی تواند از پدر و مادر خود و سایر خویشاوندان خود ارثی ببرد.
محرومیت فرزند نامشروع از ارث به دلیل آن است که عمل زنا مانع ایجاد شدن نصب قانونی و مشروع است. همان گونه که گفته شد ارث به فرزند نامشروع تعلق نخواهد گرفت اما در ادامه ماده ۸۴ قانون مدنی شرایطی پیشبینی شده است که در صورت وجود داشتن آنها فرزند زنازاده هم میتواند ارث ببرد. بر اساس ماده ولد زنا از پدر مادر و اقوام آنها ارث نمی برد. لکن اگر حرمت رابطهای که طفل ثمره آن است نسبت به یکی از ابوین ثابت و نسبت به دیگری به واسطه اکراه یا شبهه زنا نباشد طفل فقط از یک طرف و اقوام او ارث می برد و بالعکس.
بر این اساس شرایط ارث بردن فرزند نامشروع عبارت است از در صورتی که مرتکب فعل زنا هنگام انجام دادن آن در اشتباه باشد و نداند عمل ارتکابی نسبت به او ممنوع است زنا واقع نمی شود و در این صورت طفل متولد از این رابطه ولد به شبهه نامیده می شود در چنین حالتی فرزند یا شخصی که در شبهه یا اشتباه بوده است نسل قانونی خواهد داشت و از او ارث میبرد. اگرهم هردوی زن و مرد در شبهه باشند عمل انجام شده نسبت به هیچ کدام از آنها زنا محسوب نمیشود و طفل متولد شده دارای نصب قانونی یا هر دوی آنها خواهد بود.
همچنین پرداخت نفقه از سوی پدر به فرزندی که از راه نامشروع به دنیا آمده نیز ضروری است است بر این اساس اگر چنانچه فرزندی دارای شناسنامه بوده و پدر وی مشخص باشد در این صورت پدر و موظف است نفقه وی را پرداخت نماید.